Κυριακή Α' Ματθαίου [των Αγίων Πάντων]

Ματθ. 10: 32-33, 37-38, 19: 27-30


 Γιορτάζει η αγία μας Εκκλησία και πανηγυρίζει σήμερα τους Άγιους Πάντες, όλους δηλαδή εκείνους τους συνανθρώπους μας που όχι μόνο πίστεψαν στο κήρυγμα του Χριστού, αλλά με τη ζωή τους έκαναν πράξη τις αλήθειες του Ευαγγελίου και με το παράδειγμά τους ενισχύουν και προτρέπουν όλους εμάς να συνεχίσουμε τον καλό αγώνα της πίστεως. Είναι οι αδελφοί μας οι γνωστοί και οι αφανείς, είναι οι προστάτες μας, εκείνοι που πρεσβεύουν στον Κύριο και για τη δική μας σωτηρία και θαυματουργούν όταν τους επικαλούμαστε με πίστη, είναι τα ζωντανά βιβλία της πίστεως, τα παραδείγματά μας και η απόδειξη ότι ο αγώνας μας και εφικτός είναι και δεν είναι άσκοπος αλλά το αντίθετο, σωτήριος και ζωοποιός.

Κυριακή της Πεντηκοστής

Ιω. 7, 37-52


 Πεντηκοστή σήμερα, πλήρωμα και επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους αγίους Αποστόλους αλλά και σε ολόκληρη την Εκκλησία, εκπλήρωση της υποσχέσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ότι δεν θα εγκαταλείψει με την Ανάληψή Του τον κόσμο, αλλά θα στείλει τον Παράκλητο, για να κατευθύνει όλους μας και να συγκροτεί, με την ενοποιητική του δύναμη, ολόκληρο το σώμα της Εκκλησίας. Η περικοπή που διαβάζουμε κατά τη σημερινή Θεία Λειτουργία είναι χαρακτηριστική και μας μεταφέρει τόσο τα λόγια του Χριστού, όσο και τις αντιδράσεις των φαρισαίων, προσφέροντας σε όλους εμάς σήμερα το έναυσμα για να κάνουμε κάποιες σημαντικές σκέψεις.

Η σημασία των Οικουμενικών Συνόδων στο σύγχρονο κόσμο

Αρχιμ. Χερουβείμ Βελέτζας

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ
(Ομιλία που πραγματοποιήθηκε την 16η Μαΐου 2010, Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, στο πνευματικό κέντρο του Ι. Ν. Αγ. Θωμά Αμπελοκήπων)


Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, είναι αφιερωμένη στην μνήμη των αγίων 318 Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου. Και δεν επέλεξε τυχαία η αγία μας Εκκλησία να τιμά και να εορτάζει τους θεοφόρους Πατέρες μία Κυριακή πριν την Πεντηκοστή, κατά την οποία έστειλε ο Χριστός στους αγίους Αποστόλους το Άγιο Πνεύμα, όπως τους είχε υποσχεθεί, όταν έλεγε ότι “ εάν με αγαπάτε, θα τηρείτε τις εντολές μου, κι εγώ θα ζητήσω από τον Πατέρα και θα σας δώσει άλλον Παράκλητο, ο οποίος θα είναι μαζί σας παντοτινά, το Πνεύμα της αληθείας το οποίο ο κόσμος δεν μπορεί να λάβει, γιατί δεν το βλέπει ούτε το γνωρίζει. Εσείς όμως το γνωρίζετε, γιατί ήδη βρίσκεται ανάμεσά σας και θα είναι μέσα σας” (Ιω. 14, 15-17). Με τον σημερινό δηλαδή εορτασμό υπενθυμίζεται σε όλους μας ότι αφ' ενός μεν η Εκκλησία αποτελεί καρπό της επενέργειας του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο, το οποίο συνέχει και ενοποιεί τους πιστούς σε ένα σώμα, στο σώμα του ίδιου του Χριστού, γι αυτό και συχνά μιλάμε για “το Μυστήριον της Εκκλησίας”. Και αφ' ετέρου ότι η διδασκαλία της Εκκλησίας μας, όπως εκφράστηκε και οριοθετήθηκε από τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας και κυρίως από τις Οικουμενικές Συνόδους, αποτελεί καρπό του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος, και έκφραση του βιώματος της Εκκλησίας ως σώματος του Χριστού.

Εν τούτω νίκα

Τιμά και εορτάζει η Αγία μας Εκκλησία στις 21 Μαΐου την μνήμη του Αγίου Κωνσταντίνου, που η ιστορία του απέδωσε και τον τίτλο του Μεγάλου. Δεν θα σταθούμε στην ζωή και το όντως μεγάλο έργο του για τον χριστιανισμό. Θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε ένα γεγονός που συχνά περνά ασχολίαστο: στη νίκη του, όταν στη μάχη προέταξε ως λάβαρο τον Σταυρό. Πολλοί βέβαια ίσως θεωρήσουν υπερβολή την διήγηση για το όραμα που είδε ο Μέγας Κωνσταντίνος: έναν σταυρό και την επιγραφή «Εν τούτω νίκα». Δεν γνωρίζουν όμως τους λόγους για τους οποίους έγινε αυτό το θαύμα και την σημασία που είχε στον τότε κόσμο.

Κυριακή των Αγ. Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου

Ιω. 17, 1-13


Κατά τη σημερινή Κυριακή έχει ορίσει η Εκκλησία μας να εορτάζουμε και να τιμούμε την μνήμη των αγίων 318 Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου, που συνήλθε στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.χ., καταδίκασε την αίρεση του Αρειανισμού και θέσπισε το Σύμβολο της Πίστεως, κοινό για όλους τους χριστιανούς, το οποίο περιέχει συνοπτικά τα κύρια σημεία της ορθής Πίστεως. Ο σημερινός εορτασμός, μια Κυριακή πριν την Πεντηκοστή, θεσπίστηκε για να τονιστεί η θεότητα του προσώπου του Χριστού και η μεγάη σημασία αυτής της αλήθειας για ολόκληρη την Εκκλησία.

Κυριακή του Τυφλού

Ιω. 9, 1-38


Συνάντησαν στο δρόμο, ο Ιησούς και οι μαθητές Του, έναν εκ γενετής τυφλό. Και η πρώτη απορία των μαθητών ήταν “Κύριε, ποιός αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του, για να γεννηθεί τυφλός;”. “Ούτε αυτός, ούτε οι γονείς του”, απαντά ο Χριστός, “αλλά για να φανερωθούν τα έργα του Θεού”. Και αφού με το σάλιο Του έφτιαξε πηλό, τονίζοντας ότι Αυτός ο ίδιος είναι το φώς του κόσμου, τον έβαλε επάνω στα μάτια του τυφλού και του είπε να πάει να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ο Κύριος επαναλαμβάνει μπροστά στα μάτια των μαθητών Του το έργο της Δημιουργίας, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού. Τόσο μεγάλο είναι το θαύμα, ώστε ακόμα και οι γείτονες του πρώην τυφλού, αδυνατούν να πιστέψουν ότι είναι το ίδιο πρόσωπο. Τον ρωτούν επανειλημμένα να τους εξηγήσει πώς, ενώ δεν είχε μάτια, τώρα έχει και βλέπει. Κι εκείνος, με απλότητα τους διηγείται το περιστατικό και με πίστη ομολογεί ότι ο Ιησούς, που τον θεράπευσε, είναι Προφήτης, δηλαδή απεσταλμένος του Θεού.