Ψάχνοντας για άσχετο θέμα στην Πατρολογία, έπεσα πάνω στο επιτύμβιο επίγραμμα του επισκόπου Κερκύρας Γεωργίου, που παρατίθεται στη συνέχεια. Δεν γνωρίζω το χρόνο συγγραφής του, πάντως είναι αναμφίβολα πριν την κατάλυση του Ορθόδοξου επισκοπικού θρόνου από τους Λατίνους κατά τον 13ο αιώνα.
Από την επιγραφή μαθαίνουμε ότι ο Γεώργιος, διανύοντας το πέμπτο έτος της επισκοπείας του, κατασκεύασε τον τάφο του περικαλλή και “λιθοσύνθετον” όχι από ματαιοδοξία, όπως ο ίδιος γράφει, αλλά για να υπενθυμίζει στον κλήρο την μνήμη του επισκόπου τους, ώστε όλοι να προσεύχονται θερμά για τη σωτηρία της ψυχής του. Παρακαλεί επίσης τους μεταγενέστερους να μη διασαλεύσουν το μνημείο και να μη τοποθετήσουν τα οστά του σε μέρος δυσδιάκριτο, μαζί με άλλων. “Δεν θα μου κάνετε, λοιπόν, τούτη τη χάρη;” παρακαλεί στο τέλος, και επικαλείται την Παναγία Τριάδα και τους αγίους Πατέρες.
Το κείμενο της επιγραφής έχει ως εξής:
Οὐ δοξομανῶν ἀφρόνως ἐπηρμένον
ἔστησα κακῶς λιθοσύνθετον τάφον.
Τίς γὰρ λόγος σκώληκος εὐτελεστάτου͵
κἂν ἐν τόπῳ κρύπτοιτο κοσμιωτάτῳ;
Ἀλλὰ συνειδὼς͵ ὡς ὑπόψιοι λίθοι
γνώμην ἐμὴν κάμψουσιν εἰς κλήρου μνήμην
καὶ δακρύων ῥόθιον ἑλκύσουσί μοι͵
ἔστησα τοῦτον λιθοσύνθετον τάφον.
Ἐᾶτε λοιπὸν κἂν κατὰ στράγγα ῥέειν
τὸ δάκρυόν μου͵ συμπαθέστατοι φίλοι͵
ἐᾶτε͵ συνθρηνεῖτε͵ συναίρεσθέ μοι
πρὸς τοὺς στεναγμοὺς͵ πρὸς τὰς ἱκετηρίας͵
δι΄ ὧν θεὸς δίδωσιν εὐμαρῆ λῦσιν
δεσμῶν͵ ὅσους πλέκουσιν αἱ πονηρίαι.
Ἓν τοῦτό μοι μέγιστον αἴτημα͵ φίλοι·
τὸ δεύτερον δέ· καὶ μὴ παρόψεσθέ μου·
μετὰ τελευτὴν καὶ τὴν ἐν τάφῳ θέσιν͵
μετὰ τὸ κατάπαυμα τῶν μακρῶν πόνων͵
κόνις ἀμυδρὰ τῶν ταπεινῶν ὀστέων
ἄμικτος ἔστω͵ μὴ πρὸς ἄλλοις ὀστέοις
δυσδιάκριτον ἀπολάβῃ τὴν θέσιν.
Ἆρ΄ οὐχὶ παράσχοισθε τὴν μικρὰν χάριν;
ἆρ΄ οὐχὶ ὑπάξοισθε τὸν βραχὺν λόγον;
Ναὶ πρὸς τριάδος͵ ναὶ πρὸς αὐτῶν κηρύκων
τῶν προστατούντων τῆσδε τῆς ἐκκλησίας͵
μηδεὶς παραλύσῃ μοι τὰ βουλητέα.
῏Η μὴν ὑφέξει τὴν ἐν ὑστέρῳ δίκην͵
ἐπὰν ὁ κοινὸς καὶ κριτὴς καὶ δεσπότης
τὸ πλάσμ΄ ἐπανάξειεν εἰς θείαν κρίσιν.
Γεώργιος γέγραφε͵ ποιμὴν Κερκύρας͵
θυηπολίας πέμπτον ἀνύων χρόνον. [1]
______________________
[1]. Epigrammata sepulcralia, Epigrammatum anthologia Palatina cum Planudeis et appendice nova, vol. 3, ed. Didot, Paris, 1890.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου