Ο Θεός αγάπη εστί (26 Σεπτεμβρίου)

Α΄ Ιω. 4, 12-19

Εορτάζει σήμερα η αγία μας Εκκλησία την μετάσταση του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, του αποστόλου και ευαγγελιστή, ο οποίος, μέσα από το Ευαγγέλιό του και τις δύο Επιστολές του που συμπεριλαμβάνονται στον κανόνα της Καινής Διαθήκης, εμβαθύνει περισσότερο από κάθε άλλον στα νοήματα της διδασκαλίας του Χριστού, και την αναλύει με γνώμονα την πρώτη και κύρια εντολή του Θεού, αυτή της αγάπης. Γι αυτό και έχει προσλάβει τον χαρακτηρισμό του Θεολόγου και του «ευαγγελιστή της αγάπης». Μάλιστα, κατά τη σημερινή Θεία Λειτουργία διαβάζουμε ένα απόσπασμα της πρώτης Επιστολής του, που αναφέρεται φυσικά στο θέμα της αγάπης.

Πώς πρέπει να ψάλλουμε;

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ 
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΠΡΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΙΝΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑΝ ΤΩΝ ΨΑΛΜΩΝ

PG 27, 12-45 

Πᾶσα μὲν͵ ὦ τέκνον͵ ἡ καθ΄ ἡμᾶς Γραφὴ͵ παλαιά τε καὶ καινὴ͵ θεόπνευστός ἐστι καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν͵ ὡς γέγραπται· ἔχει δέ τινα πιθανὴν παρατήρησιν τοῖς προσέχουσιν ἡ τῶν Ψαλμῶν βίβλος. Ἑκάστη μὲν γὰρ βίβλος τὸ ἴδιον ἐπάγγελμα διακονεῖ καὶ ἀπαγγέλλει· οἷον ἡ Πεντάτευχος γένεσιν κόσμου καὶ τῶν πατριαρχῶν τὰς πράξεις, τήν τε ἀπ΄ Αἰγύπτου τοῦ Ἰσραὴλ ἔξοδον͵ καὶ τὴν τῆς νομοθεσίας διάταξιν· ἡ Τρίτευχος τὴν κληροδοσίαν͵ καὶ τῶν κριτῶν τὰς πράξεις͵ καὶ γενεαλογίαν τοῦ Δαβίδ· αἱ Βασιλεῖαι καὶ Παραλειπόμεναι βασιλέων πράξεις· καὶ ὁ μὲν Ἔσδρας ἀπόλυσιν τῆς αἰχμαλωσίας καὶ ἐπάνοδον τοῦ λαοῦ͵ καὶ οἰκοδομὴν τοῦ ναοῦ καὶ τῆς πόλεως· οἱ δὲ Προφῆται προφητείας περὶ τῆς ἐπιδημίας τοῦ Σωτῆρος͵ ὑπομνήσεις τε περὶ τῶν ἐντολῶν͵ καὶ μέμψεις κατὰ τῶν παραβαινόντων͵ καὶ προφητείας τοῖς ἔθνεσιν. Ἡ δέ γε βίβλος τῶν Ψαλμῶν͵ ὡς παράδεισος τὰ ἐν αὑτῇ φέρουσα μελῳδεῖ͵ καὶ τὰ ἴδια δὲ πάλιν μετ΄ αὐτῶν ψάλλουσα δείκνυσι. 

...........

Η Βασιλεία των Ουρανών και πώς την αποκτάμε

Ωριγένους, Ερμηνεία εις το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο:


Μαθητεύεται δὲ τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν γραμματεὺς κατὰ μὲν τὸ ἁπλούστερον͵ ὅτε ἀπὸ Ἰουδαϊσμοῦ ἀναλαμβάνει τις τὴν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκκλησιαστικὴν διδασκαλίαν· κατὰ δὲ τὸ βαθύτερον͵ ὅτε τὰς διὰ τοῦ γράμματος τῶν γραφῶν εἰσαγωγὰς παραλαβών τις ἀναβαίνει ἐπὶ τὰ πνευματικὰ ὀνομαζόμενα “βασιλείαν οὐρανῶν”. Καὶ καθ΄ ἕκαστόν γε διανόημα ἐπιτυγχανόμενον καὶ ἐπαναβεβηκότως νοηθὲν καὶ παραδειχθὲν καὶ ἀποδειχθὲν ἔστι νοῆσαι βασιλείαν οὐρανοῦ͵ ὡς τὸν περισσεύοντα τῇ ἀψευδεῖ γνώσει ἐν τῇ βασιλείᾳ γίνεσθαι τοῦ πλήθους τῶν οὕτως ἀποδεδομένων οὐρανῶν. Οὕτω δὲ καὶ τροπολογήσεις τὸ “μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν”͵ ἵν΄ οἱ γραμματεῖς͵ τουτέστιν οἱ τῷ γράμματι ψιλῷ προσαναπαυόμενοι͵ μετανοοῦντες ἀπὸ τῆς τοιαύτης ἐκδοχῆς μαθητεύωνται τῇ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ ἐμψύχου λόγου πνευματικῇ διδασκαλίᾳ καλουμένῃ βασιλείᾳ οὐρανῶν.

Τί είναι η Βασιλεία των Ουρανών;

Αγ. Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Σχόλια εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο:
Οὐρανῶν τε βασιλείαν ἔν τε τῷ παρόντι μάλιστα λογιζόμεθα καὶ εἶναί φαμεν ἢ τὴν ἐν ἁγιασμῷ κλῆσιν ἢ τὸ ἐν πίστει καὶ ἁγιότητι μέτρον· ὑποφαίνει γάρ τι τοιοῦτον καὶ ὁ σωτὴρ εἰπών· «ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν».

Image, symbole et langue en relation avec la Trinité Sainte


(Présentation d’un article du professeur Constantin Scouteris)


Comment peut-on parler de Dieu ? Comment peut-on décrire Celui que personne n’a vu et qui est au-dessus de la pensée humaine ? Car « personne n’a jamais vu Dieu ». C’est la question principale de l’article du prof. Scouteris, qui s'interroge en outre sur la manière dont le chrétien reçoit, comprend et vit la doctrine sur la Trinité Sainte dans l'Eglise.
 Tout d’abord, l’auteur fait la distinction entre fides et ratio, entre « la sagesse de ce siècle » et « la sagesse de Dieu en mystère, la sagesse cachée »(1 Cor. 2, 6-7.), qui explique la raison d'être de tout, de l’homme et du monde entier. Ainsi, pour comprendre la nature – ou l'essence – divine, qui est hors des limites de la raison et de toute connaissance, le langage humain est inadéquat et faible. Selon saint Jean Damascène, « Dieu est infini et incompréhensible, et tout ce qui est compréhensible de Lui est Son infinité et Son incompréhensibilité » (PG 94, 800B). De cette affirmation vient la gnoséologie théologique des Pères de l’Eglise : nous ne pouvons pas parler de la nature de Dieu, mais des choses qui lui sont liées, c’est-à-dire des énergies divines par lesquelles nous connaissons Dieu, car « Ses énergies descendent à nous, bien que Sa nature reste inapprochable »(St. Basile le Grand, Epître ad Amphilochium, PG 32, 869).

Κυριακή ΙΕ' Ματθαίου

Ματθ. 22, 35-46


Δύο ερωτήματα, μεταξύ του Χριστού και των Εβραίων, μας παρουσιάζει σήμερα ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Στην πρώτη περίπτωση, ένας νομικός, δηλαδή ένας ερμηνευτής του Μωσαϊκού νόμου, ρωτάει τον Ιησού ποιά είναι η μεγαλύτερη εντολή του Νόμου, κι Εκείνος του απαντά: “να αγαπήσεις τον Κύριο και Θεό σου με όλη την καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου και με όλη τη διάνοιά σου. Αυτή είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή. Δεύτερη και όμοια με την πρώτη, να αγαπήσεις τον πλησίον σου σαν τον ίδιο σου τον εαυτό. Σε αυτές τις δύο εντολές στηρίζεται όλος ο νόμος και οι προφήτες”. Στη συνέχεια, συγκεντρώθηκαν οι Φαρισαίοι και ο Ιησούς τους ρωτά: “τί πιστεύετε για τον χριστό; τίνος υιός είναι;” Εκείνοι απάντησαν του Δαβίδ. “Πώς όμως”, τους ρωτά πάλι, “ο Δαβίδ, φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, τον αποκαλεί Κύριο, λέγοντας: είπε ο Κύριος στον Κύριό μου, κάθισε στα δεξιά μου, μέχρι να υποτάξω στα πόδια σου τους εχθρούς σου; Αν ο Δαβίδ τον αποκαλεί Κύριο, πώς γίνεται να είναι γιος του;” Κανείς δεν μπόρεσε να απαντήσει στο ερώτημα του Χριστού, και από εκείνη την ημέρα κανείς δεν τόλμησε πλέον να του θέσει ερωτήματα.